بیت الله

سحرهای قدیمم آرزوست؛

 چند سالیه سعادتی شده که سحر های ماه مبارک رمضان در ضمن نجوای سحر ، تصاویری زنده از خانه امن الهی پخش میشه و مثل مَنی که حج نرفته اند با دیدن تصاویر شاید طواف دلی هم میکردن .

اما بیچاره دلمان ؛

امسال که سحر ها رو شروع کردیم ، دید نگاه مان در پشت میله های گیر کرد که گفتند ، چیزی نیست طرح توسعه خانه خداست فقط ...

 همین؛

ای صاحب خانه ، روی صحبت باشماست ؛ 

چرا خانه ات را به دست پیمانکار نا اهلی سپرده ای ، راستی حالا لازم بود قدری هتل به بلندی این شهرک های آتی ساز تهران هم کنار حریمت سفارش ساخت دهی .

ای صاحبخانه ، خادم قدیمت یادت هست ، عبدالمطلب را میگویم ، چه با صفا بود ، وقتی که خبر حمله ابرهه را شنید گفت زنان و فرزندان به کوه ها بروند ، این خانه را خدا خود حفظ میکند؛ خوب الان هم همان داستان است ؛ اینگونه که میسازند فردا گود برداریست...

نمیخواهی خانه را محافظتش کنی؟ 

ای صاحبخانه ، راستی خانه را پس نمیگیری ؟

 نه اصلا خانه را به ما ایرانی ها هم نده ، باز عبدالمطلبی را صدا بزن ، کلیدار مکه معرفیش کن؛ تا دوباره در گرمایی تابستان از زمزم برای زائرانت آب بیاورد ، زائران را عزیز داند.

برایش مهم خانه باشد و خادمی آن ، با پول زائرین حرم ، امت رسول(ص) را به کشتار ندهد ،کارگروه تشکیل دهد برای آزادی قبله اول،سفری کند به میانمار یا که غزه و همین پاراچنار

ولی خادم حَرمت این روزها دوره افتاده تا که هر از چه از آل الله ست ببرد از یادها. 

دلمان تنگ است ؛

---

حرف اول : گفته اند ساخت و سازها برای ایجاد یک قسمت جدا برای طواف افراد ناتوان است در ارتفاعی 13 متری
حرف دوم : هر چه تصویر قدیم دارید ؛ نگه دارید ( دلتان تنگ میشود )
حرف سوم : وهابی های گلنگ برداشته اند افتاده اند به جان اسلام 
حرف چهارم : در امر ظهور صلوات